دارایی زیستی و انواع آن
دارایی زیستی : موجود زنده یا گیاه . گوسفند و خوک و گاو شیرده . درختان جنگل، سبزیجات و گندم ،گیاهانی که برداشت میشوند بوته درخت سبزیجات از تولیدات کشاورزی که برداشت میشود مثل میوه درختان برگ مو بوته چای
فعالیت کشاورزی : مدیریت بر دگردیسی دارایی زیستی برای فروش، تبدیل به تولید کشاورزی ویا افزایش دارایی زیستی
دگردیسی : تغییرات کمی و کیفی دردارایی ازطریق رشد ، تحلیل ، تولید مثل یا تولید محصول کشاورزی.
اصل استاندارد بیانگر اینست که رشد دارایی بصورت افزایش در ارزش نیز ظاهر شود نه اینکه منحصر به برداشت و فروش باشد .مواردی که نیاز به توضیح دارند :
دارایی زیستی مولد : عبارت‌است‌ازیک دارایی که به قصد تولید مثل ، اصلاح نژاد ویا تولید کشاورزی، باحفظ حیات دارایی زیستی ، نگهداری میشود وقابلیت برداشت دربیش‌ازیک سال را دارد.طبق استاندارد 11 شناسایی میگردد.ا قلامی مانند دامهای شیری، تاکستانها، درختان میوه و مرغهای تخم‌گذار .
دارایی زیستی مولد باید برمبنای بهای تمام شده پس از کسر استهلاک انباشته و کاهش ارزش انباشته یا مبلغ تجدید ارزیابی ، به عنوان نحوه عمل مجاز جایگزین ، منطبق با اامات استاندارد حسابداری شماره ۱۱ با عنوان ” حسابداری داراییهای ثابت مشهود شناسایی و گزارش شود.
دارایی زیستی غیر مولد : دارایی که شرایط گفته شده بالا را ندارد اقلامی هستند که به عنوان تولید کشاورزی برداشت میشوند یا به عنوان داراییهای زیستی به‌فروش می‌رسند. دامهای گوشتی، دامهای آماده فروش، ماهی پرورشی، غلات در جریان رشد از قبیل ذرت و گندم، و درختان پرورشی جهت تهیه الوار.
دارایی زیستی غیر مولد خریداری شده که تنها در زمان شناخت اولیه به بهای تمام شده شناسایی میشود ،داراییهای زیستی غیر مولد باید در شناخت اولیه و در تاریخ ترامه به ارزش منصفانه پس از کسر مخارج براوردی زمان فروش اندازه‌گیری شود بجز در مورد توضیح داده شده در بند ۲۶ که نمی‌توان ارزش منصفانه را به گونه‌ای اتکا پذیر اندازه‌گیری کرد. تعیین ارزش منصفانه برای دارایی زیستی غیر مولد یا تولید کشاورزی می‌تواند از طریق گروه‌بنـدی بر اساس خاصه‌های بارز آنها، برای مثال، بر حسب سن یا نژاد، تسهیل گردد. واحد تجاری، آن دسته از خاصه‌هایی را انتخاب میکند که در بازار به عنوان مبانی قیمت‌گذاری دارایی استفاده میشود.
اندازه‌گیری داراییهای زیستی
برای اندازه‌گیری داراییهای زیستی مربوط به فعالیتهای کشاورزی دو رویکرد اصلی ارزش منصفانه و بهای تمام شده وجود دارد که هرکدام از این رویکردها مبتنی‌بر استدلالات خاصی است.
کاربرد ارزش منصفانه برای اندازه‌گیری داراییهای زیستی مربوط به فعالیتهای کشاورزی براساس استدلالات زیر است :
الف . تغییرات ارزش منصفانه، آثار تغییرات ناشی از دگردیسی زیستی داراییهای زیستی را بهتر منعکس میکند،
ب . الگوی زمانی وقوع مخارج در موارد زیادی با الگوی دگردیسی زیستی متفاوت است،
ج . برای بسیاری از داراییهای زیستی بازار فعال وجود دارد و درنتیجه ارزش بازار قابل اتکا برای آنها وجود دارد،
د . به‌دلیل مشکلات تخصیص هزینه‌ها در رویکرد بهای تمام شده، در برخی از مواقع ارزش منصفانه از بهای تمام شده قابل اتکاتر است،
ﻫ . اطلاعات مبتنی‌بر ارزش منصفانه مربوط تر از اطلاعات مبتنی‌بر بهای تمام شده تاریخی است.
تفاوتهای استانداردهای 26 و 41 :
به استثنای موارد زیر، با اجرای اامات استاندارد 26 ، مفاد استاندارد بین‌المللی حسابداری شماره 41 با عنوان کشاورزی نیز رعایت میشود :
الف . براساس استاندارد بین‌المللی حسابداری شماره 41 باعنوان کشاورزی ، کلیه داراییهای زیستی باید به‌ارزش منصفانه پس از کسر مخارج براوردی زمان فروش اندازه‌گیری شود، مگر اینکه تعیین ارزش منصفانه به‌گونـه‌ای اتکاپذیر میسر نباشـد. اما براساس این استاندارد(استاندارد شماره 26)، باتوجه به شرایط محیطی کشور و نبود بازار فعال برای داراییهای زیستی مولد، این داراییها به بهای تمام شده طبق استاندارد حسابداری شماره 11 باعنوان حسابداری داراییهای ثابت مشهود اندازه‌گیری میشود. دارایی زیستی مولد باید برمبنای بهای تمام شده پس از کسر استهلاک انباشته و کاهش ارزش انباشته یا مبلغ تجدید ارزیابی ، شناسایی و گزارش شود.
ب . طبق استاندارد بین‌المللی حسابداری شماره 41 با عنوان کشاورزی، کمک بلاعوض دولتی مربوط به داراییهای زیستی مولد که به ارزش منصفانه پس از کسر مخارج براوردی زمان فروش شناسایی میشود درصورتی که آن کمک مشروط نباشد در زمان قابلیت وصول و در صورتی که مشروط باشد در زمان احراز شرایط مقرر به عنوان درآمد شناسایی میشود. اما براساس این استاندارد(استاندارد شماره 26)، تمام کمکهای بلاعوض دولت در رابطه با داراییهای زیستی مولد طبق استاندارد حسابداری شماره 10 با عنوان کمکهای بلاعوض دولت شناسایی میشود. در مواردی که دارایی زیستی توسط دولت به عنوان کمک بلاعوض دراختیار واحد تجاری قرار میگیرد، کمک بلاعوض دولت معادل ارزش منصفانه دارایی زیستی پس از کسر مخارج براوردی زمان فروش در زمان شناخت اولیه است.
ارزش منصفانه مبلغی است که خریداروفروشنده ای مطلع ومایل می توانند در معامله ای حقیقی ودر شرایط عادی یک دارائی را در ازاء آن مبادله کنند .
بازار فعال : عبارت است از بازاری که کلیه شرایط زیر را دارد:
الف . اقلام مبادله شده در بازار متجانس هستند.
ب . معمولاً خریداران و فروشندگان مایل در هر زمان وجود دارند.
ج . قیمتها برای عموم قابل دسترسی است .
مظنّه بازار مبنای مناسبی برای تعیین ارزش منصفانه است .
در صورتی که بازار فعالی وجود نداشته باشد برای تعیین ارزش منصفانه استفاده میکند:
1) قیمتهای تضمینی اعلام شده توسط دولت.
2) آخرین قیمت معامله در بازار.
3) قیمتهای بازار داراییهای مشابه .
4) معیارهای خاص.
در کشور ما بعلت فزونی تقاضای محصولات کشاورزی نسبت به عرضه آنها و وجود قیمت تضمینی خرید محصولات اساسی کشاورزی توسط دولت، شرکتها تلاشی در جهت کاهش بهای تمام شده نداشته اند، زیرا قیمت تضمینی خرید معمولاً با افزودن درصدی به بهای تمام شده محصولات مشخص می شود و بعلت تقاضای زیاد، محصولات با هر کیفیتی بلا فاصله به فروش می رسند. این موضوع باعث عدم توجه به سیستم حسابداری بهای تمام شده و لذا عدم توسعه آن گردیده است.در ایران همچنین بدلیل محدودیت منابع و نبود بازار فعال از بهای تمام شده استفاده می شود .
نتیجه گیری
استانداردهای بین المللی از طریق تشریح و تعریف خصوصیاتی که از محصولات و خدمات برای برآورده کردن نیازهای بازارهای صادرات مورد انتظار است، مبنایی برای تصمیم گیری صحیح در مورد سرمایه گذاری با توجه به منابع محدود ایجاد میکند.وبنابراین،این موضوع باعث جلوگیری از اتلاف منابع در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران می گردند.در واقع استاندارهای بین المللی که ناشی از یک اجماع بین المللی است، یک منبع مهم برای شناخت و توسعه تکنولوژی است.
بی تردید توسعه بخش کشاورزی با تمامی ویژگی ها و پیچیدگی های مترتب به آن فرآیندی نیست که در کوتاه مدت و بدون تدوین و اجرای برنامه های اصولی و صحیح محقق شود. البته این مهم در مورد توسعه سایر بخشهای اقتصادی نیز صادق است. همچنین هدف از توسعه، تنها تأمین رفاه نسل حاضر نبوده و بایستی رفاه نسلهای آتی رانیز درنظر گرفت. به همین دلیل الگوی توسعه پایدار مطرح می شود. در الگوی توسعه پایدار سعی برآن است که مقدار و کیفیت ثروت شامل مصنوعات بشر، ذخایر و منابع طبیعی، میراث نسل آینده حداقل برابر نسل امروز منظور شود.
توجه به این نکته ضروری است که مدرنیزه کردن کشاورزی و یا افزایش رشد محصولات کشاورزی با توسعه کشاورزی امری متفاوت است. در بسیاری از مناطق جهان، کشاورزی مدرنیزه شده و یا افزایشی در نرخ رشد تولید محصولات کشاورزی دیده می شود، ولی توسعه کشاورزی به معنی بهبود کمی و کیفی و بهبود وضع زندگی اکثریت کشاورزان و منجمله زارعین فقیر و خرده مالکین روی نداده است؛ بر این اساس کشاورزی جهان سوم را نمی توان به وسیله همان روشها و انجام همان تهای توسعه کشاورزی قرن هیجدهم و نوزدهم و اوایل قرن بیستم مغرب زمین توسعه داد، زیرا اوضاع اقتصادی، ی، اجتماعی و فرهنگی این کشورها با آنچه در قرون مزبور در مغرب زمین وجود داشت، تفاوت بسیار دارد، بعلاوه شرایط جهانی و مبادلات جهانی امروزی با دو قرن پیش تفاوت بسیاری دارد.
در هر حال، توسعه کشاورزی حکایت از ایجاد تغییرات در بخش کشاورزی می کند و ایجاد این تغییرات مستم به وجود آوردن شرایطی مناسب برای وقوع آن است تا در نتیجه آن، فرصت های مناسب در اختیار کشاورزان قرار گیرد که ایجاد تعدیلاتی درساخت های اقتصادی و اجتماعی جامعه، پی افکندن زیر بناهای فیزیکی مناسب، به وجود آوردن و تاسیس زیر بناهای اجتماعی لازم برای تقویت کشاورزی و تعیین قیمتهای مناسب جهت محصولات کشاورزی از جمله این شرایط است.
درباره این سایت